عجایب هفتگانه جهان؛ ۷ بنای حیرت‌انگیز تمدن‌های کهن
آثار شگفت‌انگیز هنر و معماری که به عجایب هفتگانه جهان کهن شهرت دارند، شاهدی بر نبوغ، خیال و سخت کوشی انسان‌ها هستند. بااین‌حال، این آثار به ما یادآوری می‌کنند که همین انسان تاچه‌اندازه می‌تواند ناسازگار و مخرب باشد. هنگامی‌که نویسندگان عهد قدیم فهرستی از عجایب هفتگانه جهان را تهیه کردند، بحث‌وجدل‌هایی درباره‌ی این‌که کدام اثر شایستگی قرارگرفتن در این فهرست را دارد شروع شد. در این مقاله از سایت ایکا هتل شما را با عجایب هفتگانه جهان باستان که حاصل خلاقیت و مهارتِ اولین تمدن‌های زمین هستند آشنا می‌کنیم.
۱. هرم بزرگ جیزه، مصر
هرم بزرگ جیزه در مصر، قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین هرم از اهرام ثلاثه مصر به شمار می‌رود و همچنین کهن‌ترین نمونه از عجایب هفتگانه جهان باستان محسوب می‌شود. بر اساس برخی شواهد، مصر شناسان بر این باورند که هرم جیزه مقبره‌ای برای خوفو، فرعونی از دودمان چهارم بوده است. به همین دلیل، آن را هرم خوفو نیز می‌نامند. ساخت بنا حدود ۴۵۰۰ سال قبل با تلاش ۱۰۰,۰۰۰ کارگر در مدت ۲۰ سال صورت گرفته است. هرم خوفو یکی از عظیم‌ترین سازه‌های ساخته شده بر روی زمین است و با ارتفاع ۱۳۸ متر به مدت ۳۸۰۰ سال تا پیش از ساختن کلیسای لینکلن در انگلیس، به عنوان بلندترین سازه ساخت انسان در روی زمین شمرده می‌شد.
برای مطالعه مقالات بیشتر اینجا کلیک کنید.
۲. باغ‌های معلق بابل
به‌گفته‌ی شاعران یونان باستان، باغ‌های معلق بابل به‌دستورِ پادشاه این سرزمین به‌خاطر همسر بیمارش ساخته شده است. به‌نظر می‌رسد این باغ‌ها حدود ۶۰۰ سال پیش‌ازمیلاد مسیح به‌وجود آمده‌اند.
نبوچادنزار دوم (Nebuchadrezzar) که ما آن را به‌عنوان بخت‌النصر دوم می‌شناسیم، با آمیتیس دختر پادشاه ماد ازدواج کرده بود (مادها در بخش غربی فلات ایران ساکن بودند). آمیتیس که تا قبل‌از ازدواج در محیطی خوش‌آب‌وهوا درمیان باغ‌ها و کوهستان‌های زیبا زندگی کرده بود، به‌دلیل آب‌وهوای خشک بابل بیمار شد. پادشاه برای بهبود حال او دستور داد جایی نزدیک نهر فرات در عراق امروزی، باغ‌های زیبایی را بنا کنند. گفته می‌شود این باغ‌ها در ارتفاع ۲۳ متری از سطح زمین روی یک محوطه‌ی آجری بزرگ قرار داشتند و در اطراف آن پله‌هایی وجود داشت که سبب می‌شد محوطه شبیه صحنه‌ی تئاتر به‌نظر برسد. باتوجه به نوشته‌های نویسندگانِ بعد از دوران باستان، این باغ‌های دل‌انگیز روی ستون‌های بلندی استوار بوده است؛ به‌طوری‌که مردم می‌توانستند زیر آنها گردش کنند.
دانشمندان امروزی به‌این نتیجه رسیده‌اند که برای آبیاری این باغ‌ها، آب را باید از نهر فرات به‌محل این باغ‌ها انتقال داده باشند. اگر این ادعا درست باشد، سیستم آبیاری آنها باید از پمپ، چرخ و مخزن‌های آب تشکیل شده باشد. اگرچه در ادبیات رومی و یونانی درباره‌ی این باغ‌ها مطالبی وجود دارد، اما هیچ‌کدام از آنها مستند نیستند. علاوه‌براین، در کتیبه‌های خط میخیِ بابل هیچ شواهدی مبنی بر وجود این باغ‌ها دیده نمی‌شود. به‌همین‌دلیل، باغ‌های معلق بابل تنها مورد از عجایب هفتگانه جهان است که احتمال دارد هرگز وجود خارجی نداشته است. بسیاری از دانشمندان امروزی بر این باورند که شاید وجود چنین باغ‌هایی باورپذیر باشد، اما به‌دلیل نبودِ مدارک کافی تقریبا به افسانه شباهت دارد.
۳. مجسمه‌ی زئوس در المپیا
برای مطالعه مقالات بیشتر اینجا کلیک کنید.
تندیس عظیم زئوس یکی از معروف ترین و مهم ترین مجسمه های مربوط به خدایان یونانی در آن زمان بوده است، این تندیس در مکانی به نام المپیا قرار داشت، المپیا منطقه ای در فاصله ی 150 کیلومتر از غرب شهر آتن، واقع در جنوب غربی کشور یونان می باشد، المپیا مکان برگزاری مسابقات المپیک در آن دوران بوده است.
ماجرای ساخت این معبد و تندیس به 2500 سال پیش باز می گردد، در آن زمان زئوس اهمیت بسیار بالایی در میان مردمان داشت، همین امر سبب شد که تصمیم به ساخت معبدی برای او بگیرند.
پس از ساخت و تکمیل معبد، متوجه کمبود تندیس و مجسمه ی زئوس در آن شدند، همین امر سبب شد که یکی از عجایب هفتگانه ی جهان ساخته شود. تاریخچه ساخت تندیس زئوس به 435 سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد، در آن سال ها شخصی به نام فیدیاس این شاهکار هنری را خلق کرده است.
۴. معبد آرتمیس در افه‌سوس
آن‌طور که در تاریخ نوشته‌اند، معبد آرتمیس بارها ویران شده و دوباره در همان محل قبلی در افه‌سوس (شهری بندری در یونان و سواحل غربی ترکیه‌ی امروزی) بنا شده است. یکی از شگفت‌انگیزترین معابد آرتمیس را خرسیفرون (Chersiphron) معمار و پسرش متاگنس (Metagenes)، حدود ۵۰۰ سال قبل‌ازمیلاد مسیح طراحی کردند.
برخی از هنرمندان بسیار مشهور دوران باستان، روی نقش‌ونگارهای این معبد مرمرین زیبا کار کرده بودند. این معبد در ۲۱ جولای سال ۳۵۶ قبل‌ازمیلاد در شبی که اسکندر متولد شد، آتش گرفت و سوخت.
حدود ۶ سال بعد (۳۵۰ سال قبل‌ازمیلاد)، کار ساخت معبد دیگری آغاز شد. معبد آرتمیسِ جدید تراسی به‌وسعت بیش‌از ۳۷ متر مربع داشت که از هر طرف با پله‌هایی محصور شده بود. در این بنا، ۱۲۷ ستونِ ۱۸ متری از سنگ مرمر و یک مجسمه‌ی آرتمیس قرار داشت.
باستان‌شناسان درباره‌ی این‌که آیا سقف معبد روباز بوده است یا با کاشی‌های چوبی پوشیده شده بود اختلاف‌نظر دارند. این معبد را استراگوتس (Ostrogoths) در سال ۲۶۲ پس‌ازمیلاد تخریب کرد و به‌این‌ترتیب یکی دیگر از عجایب هفتگانه دنیا از بین رفت. در سال ۱۸۶۰ میلادی، باستان‌شناسان بقایای ستون‌های آرتمیس را در اعماق رودخانه‌ی کایستر (Cayster) کشف کردند.
۵. آرامگاه هالیکارناسوس
هنگامی‌که ماسولوس پادشاه کاریا (ناحیه‌ای در جنوب‌غربی آسیای صغیر) در سال ۳۵۳ قبل‌ازمیلاد دار فانی را وداع گفت، همسرش بانو آرتمیسیا دستور داد آرامگاهی باشکوه برای شوهرش بسازند. می‌گویند ماسولوس برادر آرتمیسیا نیز بود و آرتمیسیا پس‌از مرگ او آن‌چنان غمگین شد که خاکسترش را با آب مخلوط کرد و نوشید.
آرامگاه هالیکارناسوس بنایی عظیم از سنگ مرمر سفید بود و ارتفاع آن احتمالا ۴۱ متر بوده است. این بنا طراحی پیچیده‌ای داشت و از سه طبقه‌ی مستطیلی تشکیل می‌شد. احتمالا طراحان این آرامگاه قصد داشته‌اند سبک‌های معماری لیسیایی، یونانی و مصری را در این سازه ترکیب کنند. طبقه‌ی زیرین این آرامگاه به‌شکل مستطیل بود، روی آن در طبقه‌ی میانی ۳۶ ستون وجود داشت و سقف آن نیز هرمی‌شکل بود. چهار مجسمه‌ساز روی قسمت بالای آرامگاه کار کرده بودند و یک مجسمه‌ی ۶ متری از سنگ مرمر همراه با یک ارابه‌ی چهاراسبه روی سقف ساخته بودند.
۶. غول رودس
غول رودس یک مجسمه عظیم‌الجثه‌ی برنزی از هلیوس (خدای خورشید) بود که رودیان در قرن سوم قبل‌ازمیلاد آن را ساختند.
طراح و معمار این مجسمه، چارز (Chares) نام داشت. ساخت این مجسمه‌ی عظیم بیش‌از ۱۲ سال طول کشید.
اوایل قرن چهارم قبل‌ازمیلاد، حکومت مقدونیه این شهر را محاصره کرد. براساسِ افسانه‌ها، رودیان ابزار و تجهیزاتی را که از مقدونی‌ها به‌جا مانده بود، فروختند و هزینه‌ی تکمیل مجسمه را تأمین کردند.
غول رودس با ۳۰ متر و نیم ارتفاع، بلندترین مجسمه‌ی دنیای باستان و ازجمله عجایب هفتگانه جهان است. این مجسمه در سال ۲۸۰ قبل‌ازمیلاد تکمیل شد و به‌مدت ۶۰ سال روی پای خود ایستاده بود تااین‌که زلزله‌ای مهیب آن را نابود کرد. این تندیس هرگز بازسازی نشد.
صدها سال بعد، اعراب به رودس حمله کردند و بقایای مجسمه را به‌عنوان فلز قراضه فروختند. به‌همین‌دلیل، باستان‌شناسان درباره‌ی شکل مجسمه و محل دقیق استقرار آن چیز زیادی نمی‌دانند.
۷. فانوس دریایی اسکندریه
برای مطالعه مقالات بیشتر اینجا کلیک کنید.
هفتمین مورد از عجایب هفتگانه جهان را سوستراتوس (معمار یونانی) در جزیره‌ی کوچک فاروس، نزدیک شهر اسکندریه بنا کرد. ساخت این برج نورانی عظیم، حدود سال ۲۷۰ قبل‌ازمیلاد به‌پایان رسید. در دوره‌ی سلطنت بطلمیوس دوم، این فانوس دریایی کشتی‌های رود نیل را برای عبورومرور از بندر شلوغ شهر هدایت می‌کرد.
باستان‌شناسان از روی سکه‌های ضرب‌شده‌ی قدیمی که نقش فانوس دریایی اسکندریه روی آنها حک شده است، دریافتند که این سازه سه سطح داشته است. سطح پایین آن به‌شکل مربع، سطح میانی به‌شکل هشت‌ضلعی و سطح بالایی آن به‌شکل استوانه بوده است. در نوک این برج، یک مجسمه‌ی ۱۶ فوتی قرار داشت که احتمالا متعلق‌به بطلمیوس دوم یا اسکندر بوده است.
براساسِ برآوردها ارتفاع این بنا حدود ۶۱ تا ۱۸۳ متر برآورد شده است، اما دانشمندان امروزی بر این باورند که ارتفاع آن حدود ۱۱۶ متر بوده است. فانوس دریایی اسکندریه، به‌تدریج براثرِ زلزله‌های متعدد از سال ۹۵۶ تا ۱۳۲۳ میلادی به‌کلی فروریخت. ازآن‌زمان تاکنون، بخشی از بقایای آن دراعماقِ رود نیل کشف شده است.